Sołtys: Tadeusz Nowak
Najstarsza wzmianka źródłowa o Popowie pochodzi z roku 1308. Z tego dokumentu dowiadujemy się, że wieś należy do kapituły poznańskiej, lecz ówczesny biskup poznański Andrzej Zaręba odstępuje Popowo Dobrogostowi, synowi Tomisława, dziedzicowi Szamotuł. Ten prawdopodobnie wywodził się z rodu Nałęczów. Przez resztę średniowiecza właściciele często się zmieniali. Najstarszy zachowany dokument świadczący o podziale wsi na część mniejszą i większą (dzisiejsze Popowo i Popówko) datuje się na 1423 rok. Źródła sugerują, że w połowie lat dwudziestych XVI wieku Popowo dotknął silny kryzys gospodarczy powodujący upadek wsi. W 1559 dobra popowskie należały do Łukasza Górki, a od 1580 roku do państwa Broniewskich. Nie wiemy nic o właścicielach wsi w wieku XVII. Właściciele Popowa z pierwszej połowy XVIII wieku także pozostają nieznani, ale w połowie tego stulecia panem wsi był Kajetan Morawski. Kolejnymi znanymi nam właścicielami byli już w XIX wieku państwo Bnińscy i potem Żółtowscy.
W połowie wieku XVIII we wsi znajdowały się: stodoła, karczma, owczarnia oraz młyn zatrudniający młynarza i pomocnika. Stan budynków wg lustracji majątku z tego czasu oceniony został na zadowalający.
W 1931 roku wieś zamieszkiwało 162 osoby w 22 domach. W ciągu następnych 90 lat liczba ludności Popowa zmalała do 91 osób w 2023 roku.
We wsi działa lokalne Koło Gospodyń Wiejskich.
