Dożynkowe dzieła sztuki zachwyciły gości w Gołaszynie
Dożynki to jedna z najpiękniejszych polskich tradycji, która przetrwała do dziś. To przede wszystkim podziękowanie za dary ziemi, ale i uhonorowanie niełatwej pracy rolników. Niezwykłym symbolem tego trudu są misternie wykonane dożynkowe wieńce.
W źródłach przytoczonych przez Wikipedię znajdziemy informację, że w tradycji obchody dożynek rozpoczynały się wiciem wieńca, z pozostawionych na polu zbóż, z kiści czerwonej jarzębiny, orzechów, owoców, kwiatów i kolorowych wstążek. Wieńce dożynkowe miewały zwykle kształt wielkiej korony lub koła. W przeszłości umieszczano w nich także żywe (z czasem sztuczne) koguty, kaczęta lub małe gąski, bo miało to zapewniać piękny i zdrowy przychówek gospodarski. Wieniec dożynkowy nazywany bywał „plonem” bo też i uosabiał wszystkie zebrane plony oraz urodzaj. Niosła go na głowie lub wyciągniętych rękach najlepsza żniwiarka, czasami z pomocą parobków i innych żeńców. Za nią postępował orszak odświętnie ubranych żniwiarzy, niosących na ramionach przybrane kwiatami, wyczyszczone kosy i sierpy. Wieniec niesiono do poświęcenia do świątyni, a następnie ze śpiewem w uroczystym pochodzie, udawano się do dworu lub do domu gospodarza dożynek. Wieniec dożynkowy przechowywany był w stodole do kolejnego roku, do nowego siewu. Wykruszone z niego ziarna wsypywano do worków z ziarnem siewnym.
Pięknych, misternie wykonanych wieńców nie mogło zabraknąć także i na naszych dożynkach. W Gołaszynie zachwycały pomysłowością form i starannością wykonania. Imponujące były też ich rozmiary, a przede wszystkim ilość.
